ค่าน้ำนม

ได้ฟังเพลงนี้ทีไร ... น้ำตาไหลทุกที... 

คิดถึงแม่ค่ะ...

รักแม่ค่ะ... 

แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอ้ละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล
เมื่อเล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบ โตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม

* ควร คิดพินิจให้ดี 
ค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม
เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน
ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน
บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย

(*)

อิ่มอุ่น

เนื่องในวันแม่....ปีนี้ (พ.ศ. 2554)

ขอส่งบทเพลง...นี้

ให้คุณแม่...ที่รักยิ่งค่ะ...

ไม่มีรักใดในโลกเทียบเท่า...

รักของแม่ (และพ่อ) ที่มีต่อลูกอีกแล้ว..

รักแม่และพ่อมากค่ะ...

อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม

อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง

รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย

ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน

ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา

ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน

อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม

อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน

น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร

แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง

ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง

ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป

ใช่เพียงอิ่มท้อง

ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น

อุ่นไอรัก อุ่นละมุน

ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน