My Good Memories about Mom & Dad

วันเสาร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2552

พ่อของฉัน

ถึงแม้ว่าพ่อจะไม่ใช่คนคนแรกที่ฉันเห็นตั้งแต่แรกคลอด  แต่ก็เป็นคนอีกคนหนึ่งซึ่งพิเศษสุดสำหรับฉัน  นั่นคงเป็นเพราะว่า "พ่อ" ได้ช่วย "แม่" เลี้ยงดูฉันมาให้เติบโตเป็นคนดี  ฉันมีพ่อเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันเสมอและพ่ออยู่ในหัวใจของฉันตลอดไป  พ่้อทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นคนสำคัญในครอบครัวและในโลกนี้  พ่อทำให้ฉันมั่นใจที่จะพยายามทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดต่อไปแม้ว่ามัีนจะยากเย็นเพียงใดก็ตามและในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จจนได้  พ่อทำให้ฉันรู้สึกเชื่อมั่นกว่าที่เคยเป็น  พ่อจะให้กำลังใจฉันเสมอทุกครั้งที่ฉันร้องไ้ห้หรือรู้สึกเสียใจกับบางสิ่งบางอย่าง

พ่อกับฉันมีวันเวลาที่ดีๆ ในอดีต  ครอบครัวของฉันชอบไปเที่ยวด้วยกันในทุกๆ ที่  และพ่อก็มักจะสอนให้ฉันได้เรียนรู้ธรรมชาติและรักสิ่งต่างๆ รอบๆ ตัวเรา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพ่อของฉันไม่เป็นที่สองรองใครในโลกยกเว้นแม่แน่ๆ  ฉันอยากบอกว่ารักพ่อและขอบคุณสำหรับความทรงจำที่ดีๆ และมีค่าเช่นนี้

วันศุกร์ที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

แม่ของเรา

แม่เป็นคนแรกที่เราเจอตั้งแต่ลืมตาดูโลก  เมื่อเรายังเป็นทารกแม่จะคอยอยู่ใกล้ๆ ไม่ห่างไปไหน  แม่จะคอยป้อนอาหารเมื่อเราหิว  แม่จะคอยกล่อมเมื่อเราร้องไห้  แม่ได้ให้ความรักแก่เราด้วยหัวใจที่อบอุ่น  แม่คอยดูแลเราอย่างดีเยี่ยมเสมอมา  ช่างน่ามหัศจรรย์ใจจริงๆ ที่แค่มือเพียงสองมือของแม่ ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้งเมื่อยามที่เรารู้สึกกลัว หรือเมื่อยามที่เราไม่สบาย  ดูเหมือนว่าแม่พร้อมที่จะเป็นโล่คอยปกป้องเราจากภัยอันตรายต่างๆ

เมื่อครั้งเรายังเด็ก  เราได้มีช่วงเวลาที่ดีๆ และมีความสุขกับแม่  มีกิจกรรมต่างๆ มากมายที่แม่กับเราได้ทำร่วมกัน  แม่ขับรถไปส่งและรับเราจากโรงเรียนตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์  และเมื่อถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ทีไร  แม่ก็จะพาเราไปเที่ยวที่นั่นที่โน่น เช่น สวนสัตว์ สวนสนุก หรือไปทะเล

แม่สอนเราให้หัดอ่าน หัดเขียน และที่สำคัญที่สุด แม่ได้สอนให้เราเรียนรู้ที่จะเป็นคนดี ซึ่งมันไม่ง่ายเลย  แต่แม่ก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้มีชีวิตที่ดีและมีความสุข  นี่แหละที่ทำให้แม่เป็นคนพิเศษสำหรับเรา  เรารักแม่ด้วยหัวใจทั้งหมดของเราที่มี และเราพูดได้เลยว่าแม่ก็ได้ให้ความรักแท้แ่ก่เราเสมอ คงไม่มีใครในโลกนี้อีกแล้วที่จะให้ความรักแก่เราได้มากเท่าแม่ 

เราจะเก็บความทรงจำที่ดีๆ เหล่านี้ไว้กับเราตลอดไป  หากปราศจากความรักของแม่แล้ว เราจะมีชีวิตขึ้นมาได้อย่างไรกัน