Mom & Dad

My Good Memories about Mom & Dad

วันพุธที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2556

คำไว้อาลัยแด่คุณพ่อผู้เป็นที่รักยิ่ง



ถึงแม้ว่าคุณพ่อจะไม่ใช่คนคนแรกที่ลูกได้เห็นตั้งแต่แรกคลอด  แต่ก็เป็นคนที่พิเศษสุดสำหรับลูก นั่นคงเป็นเพราะว่า "คุณพ่อ" ได้ช่วย "คุณแม่" เลี้ยงดูลูกมาให้เติบโตเป็นคนดี  ลูกมีคุณพ่อเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญในชีวิตของลูกเสมอและคุณพ่อจะอยู่ในหัวใจของลูกตลอดไป  


คุณพ่อทำให้ลูกรู้สึกว่าลูกเป็นคนสำคัญในครอบครัวและในโลกนี้  คุณพ่อทำให้ลูกมั่นใจที่จะพยายามทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดต่อไปแม้ว่ามันจะยากเย็นเพียงใดก็ตาม
 
คุณพ่อทำให้ลูกรู้สึกเชื่อมั่นกว่าที่เคยเป็น  คุณพ่อจะให้กำลังใจลูกเสมอทุกครั้งที่ลูกร้องไห้หรือรู้สึกเสียใจกับบางสิ่ง บางอย่าง

คุณพ่อกับลูกมีวันเวลาที่ดีๆ เสมอมา  ครอบครัวของเราชอบไปเที่ยวด้วยกันในทุกๆ ที่  และคุณพ่อก็มักจะสอนให้ลูกๆได้เรียนรู้ธรรมชาติและรักสิ่งต่างๆ รอบๆ ตัวเรา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคุณพ่อของลูกไม่เป็นที่สองรองใครในโลก  ลูกอยากบอกว่ารักคุณพ่อมากมายและขอบพระคุณสำหรับความทรงจำที่ดีๆ และมีค่าเช่นนี้  

ถ้าหากชาติหน้ามีจริง ลูกขอตั้งจิตอธิษฐาน ขอเกิดเป็นลูกคุณพ่อทุกชาติๆ ไป ด้วยเทอญ

ลูกแตง หลานกอล์ฟและหลานบาส ขอกราบเท้าลาคุณพ่อ (คุณตา) ด้วยความเคารพรักและอาลัยอย่างสุดซึ้ง



วันพุธที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

Love "Mom"


My mom and her nephew  (my first son)



วันพฤหัสบดีที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2554

ค่าน้ำนม

ได้ฟังเพลงนี้ทีไร ... น้ำตาไหลทุกที... 
คิดถึงแม่ค่ะ...
รักแม่ค่ะ... 

 
แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอ้ละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล
เมื่อเล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบ โตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม

* ควร คิดพินิจให้ดี 
ค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม
เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน
ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน
บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย
  
(*)






อิ่มอุ่น

เนื่องในวันแม่....ปีนี้ (พ.ศ. 2554)
ขอส่งบทเพลง...นี้
ให้คุณแม่...ที่รักยิ่งค่ะ...
ไม่มีรักใดในโลกเทียบเท่า...
รักของแม่ (และพ่อ) ที่มีต่อลูกอีกแล้ว..
รักแม่และพ่อมากค่ะ...


อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน

อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป

ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน

วันอังคารที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2553

คุณพ่อและคุณแม่ : นายแบบและนางแบบกิตติมศักดิ์ของลูกๆ ทุกการเดินทาง

เวลาที่ครอบครัวเราเดินทางท่องเที่ยวไปที่ใดก็ตาม ลูกๆ จะต้องขอให้คุณพ่อและคุณแม่ถ่ายรูปคู่กันอยู่เสมอๆ เพราะเวลาเห็นคุณพ่อและคุณแม่ถ่ายรูปคู่กันทีไร ก็อดอิจฉาไม่ได้สักทีในความหวานแหว๋ว
ของทั้งคู่ อย่างเช่นรูปนี้



ถ่ายที่เขื่อนวชิราลงกรณ กาญจนบุรี

คุณพ่อและคุณแม่จึงเป็นนายแบบและนางแบบกิตติมศักดิ์ของลูกๆ ในทุกการเดินทางด้วยประการฉะนี้

วันศุกร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2553

คุณแม่ของฉัน: นักท่องเที่ยวตัวยง

คุณแม่ของฉันเป็นนักท่องเที่ยวตัวยง วันหยุดเสาร์อาทิตย์หรือมีวันหยุดยาวๆ เมื่อไร คุณแม่ของฉันก็จะชวนคุณพ่อและลูกๆ ขับรถไปเที่ยวกัน ครอบครัวของเราเคยไปเที่ยวทั่วไทยมาแล้ว เรียกได้ว่าค่ำที่ไหนนอนที่นั่น

เราไปเที่ยวกันทุกๆ ที่ จนครอบครัวของเราตั้งชื่อทัวร์นี้ว่า "ทัวร์กนิษฐา" (ซึ่งเป็นชื่อคุณแม่ของฉ้นเอง) เมื่อจะไปเที่ยวที่ไหนๆ เราก็จะใช้บริการทัวร์กนิษฐาตลอด โดยมีโชว์เฟอร์คือคุณพ่อและคุณแม่ก็ทำหน้าที่เป็นทั้งมัคคุเทศก์ หัวหน้าทัวร์ หรือบางครั้งก็เป็นดีเจคอยเปิดเพลงกล่อมลูกๆไปตลอดทาง

นี่แหละ คุณแม่ของฉัน นักท่องเที่ยวตัวยงเชียวล่ะ!

วันอาทิตย์ที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ความทรงจำช่วงหนึ่งของฉันเีกี่ยวกับ "แม่"

มีคนกล่าวว่า "แม่" เป็นครูคนแรกของลูก แต่แม่ของฉันเป็นทั้งครูของลูกๆ และครูของลูกศิษย์ทั้งหลาย สิ่งที่แม่สอนลูกนั้นมีค่ามากกว่าความรู้ใดๆ ที่มีอยู่ในตำรา แม่ของฉันเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกๆ เสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความขยันขันแข็ง การตรงต่อเวลา การมีระเบียบวินัย

พวกลูกๆ จะไม่เคยไปโรงเรียนสายเลย เพราะแม่จะตื่นแต่เช้า เตรียมอาหารให้ และปลุกลูกๆ ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น ทุกๆ เช้า คือ ตื่นๆ สายแล้วๆ ลูกๆ ก็จะรีบตาลีตาเหลือกลุกขึ้นมาจากที่นอน อาบน้ำอาบท่าเสร็จ มารู้ตัวอีกทีว่าเมื่อตอนที่เราตื่นนั้นเวลาประมาณ 6 โมงเช้าเอง.....

และนี่แหละคือความทรงจำช่วงหนึ่งของฉันเกี่ยวกับ "แม่" และฉันได้จดจำสิ่งดีๆ ที่แม่ให้จนถึงทุกวันนี้ วันที่ฉันมีลูกๆ เป็นของตนเอง และฉันสัญญาว่าฉันจะเจริญรอยตามแม่ของฉันอย่างแน่นอน

"แม่" กับ หลานชายคนเล็ก (ลูกของฉันเอง)